“Niye susacakmışsın, sen susarsan , ben susarsam, biz susarsak doğru mu yapmış oluruz. Sen yazını yaz ve gönder, bekliyorum diyen üzüntülü sesi beni bir defa daha düşündürdü.

Neden susacağım?

Susmak sözcüğü sözlüklerde “Konuşmasını kesmek veya konuşmaktan kaçınmak” ya da “Etkisini göstermemek, tepki göstermemek” olarak tanımlanıyor. Sesini kesip bir köşede oturmak mıdır susmak? Yoksa bu sessizliğin altında söylenen çok daha fazla şeyler mi gizlidir?

Susmak bir erdemdir, zira susmak zordur. Hele ki yeri geldiğinde susmak o daha zor.

Ülkemizin kötü yönetilmesine , polis ve askerimizin her gün şehit olmasına , vatanın bölünmesine  sebep olanların hala iktidarda olması ve iktidar istemesi karşısında ilgisizlikten, önem vermemekten dolayı da susmak istemiyorum.

Devleti yönetenler ve görevleri onları iktidardan uzaklaştırmak için çalışmak olan siyasi partilere siz varken bana söz düşmez anlamına , saygıdan da değil susmak isteğim.

Ülkemizde olup bitenler karşısında dilim tutulup, ne diyeceğimi bilememekten de değil susmak isteğim.

Kendime ve Ulu Önder Atatürk’ümüzün küllerden var ettiği Türkiye Cumhuriyetini emanet ettiği Türk Gençliğine, Türk Halkına güven zaafından da değil susmak istediğim.

Ben söylenecek bir sözüm olmadığı için susmak istemiyorum.

Halkımızın ve vatanımızın bölünmez bütünlüğünü tehlikeye sokan, aslında utanması,  susması gerekenler, PKK teröristlerinin silahlanmasına göz yumup dolaylı destek olanlar,

anaların ,  babaların,  kardeşlerin, eşlerin, evlatların gözyaşları karşısında söyleyecek bir sözü olmayanlar en çok konuşanlar zaten.

Allah’tan korkmaz, kuldan utanmazlar konuşuyorlar salonlarda , meydanlarda, devletin imkânlarıyla.

Biz onlardan değiliz, şimdilik susacağız.

 İçimizdeki fırtına dinmez , içimizdeki yanardağ sönmez susmakla…

Bayramınız  kutlu olsun.